Jeśli lubicie przygodny małych detektywów Lassego i Mai (Biuro detektywistyczne Lassego i Mai),
to
mam dla was świetną wiadomość: Martin Widmark wraca do nas z nową serią dla
najmłodszych. Tym razem na główną bohaterką wybrał niezwykle odważną,
energiczną i ciekawską dziewczynkę, która jak przystało na upiornego agenta
zajmuje się tropieniem i zwalczaniem rożnych stworów. Zanim jednak Nelly Rapp
stanie się upiorną agentką numer 10, musi przejść pewien test.
Z
pierwszego tomu serii dowiemy się, JAK TO SIĘ WSZYSTKO STAŁO, że zwyczajna
dziewczynka, mieszkająca z rodzicami zostaje zwerbowana do tajnej organizacji. Od
pierwszych stron niezwykle łatwo będzie nam się wczuć w panujący tutaj klimat. Jest jesień, pada
deszcz i ogólnie aura nie jest zbytnio zachęcająca. Rodzina spędza więc czas w
przytulnym, ciepłym domu: mama rozwiązuje krzyżówkę, tata czyta gazetę, a Nelly
urządza swojemu wiernemu towarzyszowi Londynowi zabawę w „skarpety”. Taka
typowa leniwa atmosfera listopadowego wieczoru. Jesienny spleen zostaje jednak
niespodziewanie przerwany. Tajemniczy wujek Hannibal zaprasza Nelly i jej
rodziców na uroczystą kolację do swojego zamku. Nasza mała bohaterka jeszcze nie wie, co ją tam czeka, więc nie jest
zbyt uszczęśliwiona wizją spędzenia kolejnego nudnego wieczoru, pośród nudnych
dorosłych i słuchając ich nudnych rozmów….
O dziwo
Nelly nie nudzi się u wujka nawet ociupinkę. W zamku jest bowiem wiele
ciekawych miejsc, a w jednym z nich odkryje ona swoje powołanie. Zanim
zostanie ostatecznie przyjęta do Upiornej Akademii będzie musiała poradzić
sobie z pewnym wyzwaniem. Aby
mu sprostać wykorzysta świeżo uzyskaną wiedzę o krwiopijcach, np. o ich
obsesyjnej dbałości o higienę jamy ustnej. W sumie nie ma im
się co dziwić - wampiry są od swoich kłów całkowicie uzależnione. Muszę
jednak przyznać, że od czytania o stertach szczoteczek do zębów, nici
dentystycznych i codziennej fluoryzacji robiło mi się momentami słabo. Przez
Nellywciąż po głowie chodzi mi piosenka Fasolek: Szczotko, szczotko, hej szczoteczko o o o, w prawo w lewo, w
lewo, w prawo o o o….
Nelly to
bardzo rezolutna, spostrzegawcza dziewczynka, która potrafi w lot łączyć z sobą
fakty. Początkowo wcale nie wierzy w istnienie duchów, strzyg i innych stworów,
więc to jej cechy osobowości decydują o „angażu” - agentką może zostać dlatego,
że pozostaje sobą. Za towarzysza ma Londyna (ciapowatego basseta), który
wygląda na zdeklarowanego kanapowca niechętnego przygodom, mimo to dzielnie trwa
przy swojej pani. Nelly Rapp pokazuje
rówieśnikom, że dziecko może pokonać największego potwora - nawet takiego
dorosłego - jeśli zaufa sobie i go przechytrzy. Aby tego dokonać musi dobrze
poznać wroga i znaleźć jego słabe strony. I tego właśnie wraz z bohaterką będziemy się
uczyć.
Wydanie
również zasługuje na uwagę. Fluorescencyjne elementy na okładce – warto czasem
zgasić światło podczas lektury i poczuć gęsią skórkę – to naprawdę świetny
pomysł. Spora czcionka umożliwi dziecku samodzielną lekturę. Napisany prostym i
żywym językiem tekst dopełniają utrzymane w odcieniach szarości ilustracje
(Christina Alvner). Klimat grozy nie został mocno wyeksponowany, rozładowują go
bowiem nieco karykaturalne rysunki i przemycony tu i ówdzie humor. Przerażenie
z którym mamy tutaj do czynienia, jest więc ukazane z przymrużeniem oka. Mam
nadzieję, że wszystkie przygody Nelly Rapp będą równie intrygujące i zabawne.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz